به نظر می‌رسد هنرمندان دوره‌ی اسلامی روشی برای آفریدن موزاییك‌های جورچین‌مانند پیدا كرده بودند كه سرانجام آن‌ها را به نگاره‌های شگفت‌انگیزی رهنمون شد كه ریاضیدانان غربی پانصد سال بعد آن را كشف كردند. پژوهشگران گزارش كردند كه ساختمان‌هایی كه در سده‌ی پانزدهم میلادی در ایران ساخته شدند دارای كاشی‌هایی هستند كه به صورت كویزای‌‌كریستال(quasicrystal) آرایش یافته‌اند؛ یعنی شبه ‌بلورهایی كه متقارن هستند اما به طور منظم تكرار نمی‌شوند.
به نظر می‌رسد هنرمندان دوره‌ی اسلامی روشی برای آفریدن موزاییك‌های جورچین‌مانند پیدا كرده بودند كه سرانجام آن‌ها را به نگاره‌های شگفت‌انگیزی رهنمون شد كه ریاضیدانان غربی پانصد سال بعد آن را كشف كردند. پژوهشگران گزارش كردند كه ساختمان‌هایی كه در سده‌ی پانزدهم میلادی در ایران ساخته شدند دارای كاشی‌هایی هستند كه به صورت كویزای‌‌كریستال(quasicrystal) آرایش یافته‌اند؛ یعنی شبه یتر جی. لو(Peter J. Lu) كه دانشجوی دوره‌ی عالی فیزیك در دانشگاه هاروارد است می‌گوید: "در این جا روشن است كه این نگاره را به كار می‌بردند، حتی اگر آن را نشناخته باشند. آن هم 500 سال پیش از زمانی كه ما در غرب پی ببریم كه چه چیزی در این نگاره نهفته است." لو در سفر به قزاقستان سرنخ‌هایی از این نگاره به دست آورد و پژوهش خود را با بررسی عكس‌هایی از ایران، عراق، تركیه و افغانستان آغازكرد. بر پایه‌ی گزارشی كه لو و همكارش در مجله‌ی ساینس به چاپ رساندند(SCIENCE 23 Feb 2007)، به نظر می‌رسد هنرمندان دوره‌ی اسلامی نقش‌های متقارن بسیار گوناگونی را از پنج شكل پدید می‌آوردند.
مسجدها، كاخ‌ها و دیگر بناهای دوره‌ی اسلامی اغلب با كاشی‌های رنگینی به نام گره آرایش می‌یابند كه ستاره و دیگر شكل‌ها را به نمایش می‌گذارند. دانش‌پژوهان معتقدند كه كارگران بسیاری از این نگاره‌های را با پرگار و خط‌كش رسم می‌كردند. اما چنان‌كه لو و همكارش در پژوهش خود بیان كرده‌اند، برخی از این شكل‌ها را فقط با به كار بردن مجموعه‌ای از پنج كاشی گره می‌توان به درستی پدید آورد.

بقیه در ادامه مطلب

نظر یادتون نره!!!!!